Η δασκαλοκεντρική μέθοδος διδασκαλίας σύμφωνα με τις κρατούσες εκπαιδευτικές αντιλήψεις είναι κάποιες φορές απαραίτητη, αλλά όχι πάντοτε, έτσι ώστε να θεωρηθεί αποκλειστική και αναντικατάστατη. Η νέα τάση στην εκπαίδευση τείνει προς τη διερευνητική και ανακαλυπτική μάθηση έτσι ώστε ο μαθητής να αποκτήσει βαθύτερη κατανόηση στο γνωστικό αντικείμενο το οποίο διδάσκεται. Ειδικότερα τα τεχνικά επαγγέλματα είναι εκ φύσης πολύπλοκα απαιτώντας από το μαθητή ποικίλες γνώσεις και δεξιότητες καθώς πρόκειται να τις χρησιμοποιήσει σε ένα δύσκολο και συχνά αρκετά απαιτητικό επαγγελματικό περιβάλλον.
Είναι απαραίτητη μία επαρκής κατ’ ελάχιστον γνώση των διαφόρων φαινομένων μέσω της Φυσικής, της Χημείας και της επιστήμης των Μαθηματικών ώστε να βοηθήσουν την όλη διαδικασία της Τεχνικής κατά φύση μάθησης. Η έκρηξη της τεχνολογίας και της επιστήμης της Πληροφορικής τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αναδείξει εκατοντάδες χιλιάδες εφαρμογές στην καθημερινή ζωή από μία απλή οικιακή συσκευή με ψηφιακό έλεγχο και fuzzy logic μέχρι και τα κινητά μας που θυμίζουν πια, μικρά PC με δυνατότητες απίστευτες σε σχέση με το κοντινό τεχνολογικό παρελθόν.
Η
ανάδειξη της Υπολογιστικής επιστήμης και η αντικατάσταση του κλασικού
πειράματος με το εικονικό, την προσομοίωση και τη δημιουργία μοντέλου θα πρέπει
να ενσωματωθούν στην Τεχνική εκπαίδευση το συντομότερο δυνατόν έτσι ώστε να
παραχθούν ολοκληρωμένοι επαγγελματίες με στιβαρό οπλοστάσιο γνώσεων καθώς τόσο
οι Ευρωπαίοι όσο και οι Αμερικανοί έχουν αντιληφθεί ότι βάσει των τωρινών
δεδομένων θα χρειαστούν μελλοντικά αρκετοί ερευνητές και επιστήμονες.
Είναι προφανές ότι δεν αναφερόμαστε μόνο σε
στείρα γνώση αλλά γνώση σε συνδυασμό με πολύπλευρη κατανόηση που θα τους
βοηθήσει να συνδυάζουν με πολύπλοκο τρόπο διάφορα τμήματα γνώσεων έτσι ώστε να
επιλύουν κάθε πρόβλημα με επιστημονικό τρόπο σκέψης και αντίστοιχη μεθοδολογία.
Η διαφοροποίηση ανάμεσα στη μοντελοποίηση
και την προσομοίωση θα πρέπει να είναι διακριτή. Η προσομοίωση ενός συστήματος
διαθέτει χαρακτηριστικά που μεταβάλλονται χρονικά, κατ’ επέκταση μελετάμε τη
συμπεριφορά του συστήματος ή τη λειτουργία του ενώ η δομή ή ο σχηματισμός
αναφέρεται στη μοντελοποίηση ενός συστήματος.
Οι τεχνολογικές ειδικότητες θεωρούνται από τις δυσκολότερες καθώς συνδυάζουν αρκετές επιστήμες, οπότε κύριο μέλημα των εκπαιδευτικών που διδάσκουν θα έπρεπε να είναι η αποσαφήνιση των πολυπλοκότερων εννοιών και η
εμβάθυνση στο γνωστικό αντικείμενο μέσα από ποικίλες τεχνικές.
Οι τελευταίες δεν θα πρέπει να ωθούνται στη στείρα παρουσίαση αλλά στη δημιουργία νέων τεχνικών τύπου STEM οι οποίες θα διέπονται από υπολογιστικό και πραγματικό πείραμα (όπου αυτό είναι εφικτό) ώστε να αντλήσουν οι μαθητές ικανές γνώσεις για την κατανόηση πλείστων εννοιών Φυσικής όπως η ορμή, η επιτάχυνση, η ροπή, η ισχύς κ.τ.λ καθώς και των σχέσεων και των μεταβλητών που τις διέπουν.
Πολύδωρος Σταυρόπουλος, Μηχανολόγος Εκπαιδευτικός
MSc STEM in Εducation.
