Η θεωρία της διαφοροποιημένης μάθησης αναφέρεται στη σχετική βιβλιογραφία και την γενικότερη έρευνα για τη λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου σε σχέση με τη μάθηση. Οι σχετικές έρευνες έχουν δείξει ότι όταν η γνώση παρέχεται μέσα από διάφορες οδούς, τότε αναπτύσσονται περισσότεροι δενδριτικοί ατραποί πρόσβασης εντός του εγκεφάλου.
Όταν περισσότερες περιοχές του εγκεφάλου
συγκρατούν μία πληροφορία σχετικά με κάποιο θέμα τότε υπάρχει μεγαλύτερη
διασύνδεση και διασταύρωση των πληροφοριών από περισσότερα τμήματα
αποθήκευσης του εγκεφάλου σε ανταπόκριση μίας ανάκλησης των πληροφοριών,
δείχνοντας ότι κάποιος έχει μάθει κάτι αντί απλά να το απομνημονεύσει
(Willis,2007).
Κατά τον Wolfe (2001),
η πληροφορία αποκτάται μέσω των πέντε αισθήσεων: όραση, όσφρηση, αφή, γεύση και
ακοή. Η πληροφορία αποθηκεύεται προσωρινά και ο εγκέφαλος αποφασίζει τι θα
κάνει με την αποκτηθείσα πληροφορία. Όσο περισσότερα ερεθίσματα ενεργοποιηθούν,
τόσο μεγαλύτερο αντίκτυπο έχει η πληροφορία στον εγκέφαλο. Αυτή η πληροφορία
είναι συναφής με τη διαφοροποιημένη μάθηση η οποία μπορεί να ενεργοποιήσει
πολλαπλές αισθήσεις με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη επίδραση στον εγκέφαλο.
Η θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης
(Gardner, 1983) προσδιορίζει οκτώ διαφορετικούς και διακριτούς τύπους
νοημοσύνης, το γλωσσικό, το λογικό-μαθηματικό, τον κιναισθητικό, το
διαπροσωπικό, το μουσικό-ρυθμικό, το χωροταξικό, τον νατουραλιστικό και τον
ενδοπροσωπικό . Αυτό είναι σημαντικό όταν κανείς παρατηρεί ότι οι μαθητές
διαθέτουν διαφορετικά είδη νοημοσύνης, κατά συνέπεια μαθαίνουν, θυμούνται, αποδίδουν
και καταλαβαίνουν με διαφορετικούς τρόπους. Ο στόχος είναι σε όλη τη διάρκεια
της διδασκαλίας να έρθουν οι μαθητές στο επιθυμητό επίπεδο με το συναίσθημα του
ότι έχουν πάρει κάτι καινούργιο, μία γνώση ή δεξιότητα την οποία δεν είχαν στην
αρχή της διδασκαλίας του συγκεκριμένου γνωστικού αντικειμένου που
διδάχθηκαν.
Η θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης
συγκλίνει στο ότι οι μαθητές θα εξυπηρετούνταν μαθησιακά καλύτερα εάν οι
εκπαιδευτικοί μπορούσαν να διδάξουν με διάφορους τρόπους έτσι ώστε η μαθησιακή διαδικασία
να εδραιωθεί μέσα από μία ποικιλία τρόπων και μέσων. Οι μαθησιακές προτιμήσεις
επεκτείνουν αυτές τις ιδέες με την αποτελεσματική καθοδήγηση ενός μεγαλύτερου
αριθμού μαθητών για να ενθαρρύνει την ανάπτυξη του λιγότερο προτιμώμενου τύπου
νοημοσύνης.
Πολύδωρος Σταυρόπουλος, Μηχανολόγος
Εκπαιδευτικός
MSc STEM in Εducation.
